Fraser Island

hallo allemaal,

Daar ben ik dan weer, terug in de bewoonde wereld en vaste land GELUKKIG. Want wat een avontuur waren afgelopen 3 dagen zeg.
Fraser Island het grootste zand eiland van de wereld ligt van Hervey Bay een klein stukje uit de kust.
Ik had een self-drive safari geboekt, dus dat wil zeggen zelf rijden. Maandag middag hadden we een bijeenkomst om kennis te maken met de groep en wat informatie over het eiland te krijgen. Mijn groep bestond uit 4 Zweedse dames, 2 Duitse dames, 1 Engelsman en 1 Fransman. Je moet 21 zijn en een rijbewijs hebben om hier te mogen rijden. In onze groep waren er maar 2 die daaraan voldeden. De fransman en helaas ik. Helaas omdat ik eigenlijk niet had willen rijden maar goed.

Dinsdag ochtend, dag van vertrek. We hebben de auto ingepakt, kregen nog wat informatie over het rijden op het eiland en daar gingen we dan op naar de pont.

Op het eiland was het gelijk te merken dat de fransman geen Engels kon. Hij had werkelijk niets begrepen van de uitleg van het auto rijden en begreep geen snars van wat wij zeiden. Helaas is het zand deze tijd van het jaar erg droog dus is het lastiger om er doorheen te rijden. Het gevolg is dus dat je om de zoveel meter stil komt te staan. En ja dan moet je duwen.
Als je dan meerdere keren vast zit krijg je vanzelf een file... tot ergernis van de rangers die met volle snelheid overal langs willen, en de 1 dags toeristen in de bussen/trucks die een strak tijdsschema hebben.
Gelukkig zijn er dan wat bosdieren die zich even laten zien en voor vermaak zorgen. Zie de foto van de slang.

Onderweg naar de plek op het strand waar wij ons kamp moesten gaan opzetten, hadden we Central Station moeten bekijken en hadden we een ruim uur kunnen zwemmen in Lake McKenzie. Helaas door de files en het vastzitten ging het niet door en was een snelle stop bij Lake McKenzie en een snelle hap bij de bakker op een resort alles wat er voor ons in zat. We mochten namelijk tussen bepaalde uren 2 voor voor en 2 uur na vloed niet op het strand rijden en om 6uur is het donker dus wil je je tent wel hebben staan.

Ik heb ontdekt dat de 'nieuwe' generatie niet meer van het kamperen is. Een tent opzetten gaat nog, maar als ze zich aanbieden om te koken en ze zien 2 gasflessen staan en 2 pitten gaat er geen lichtje branden.
Papa en mama bedankt voor de kampeerlessen!!!!! Als een echte kampeerster heb ik 2 avonden gekookt met de hulp van de dames natuurlijk, want de heren waren te lui voor woorden. Bier was erg belangrijk.

De eerste avond ben ik rond 21uur gaan slapen, ik was kapot en zou de volgende dag 150 km moeten gaan rijden over het strand en in dronken Zweedse dames van de andere groep, we reden met 2 auto's samen op, had ik helemaal geen zin.
Ze waren om 19uur al stomdronken begonnen over elkaar heen te kotsen enz.
Mijn wekker stond om 0430uur jaaaaaa zo vroeg al. Het was de bedoeling om om 0600uur te gaan rijden ivm eb en vloed en onze bedoelingen om veel te gaan zien. Helaas tempo op de vroege ochtend zit er niet in. Misschien lag het aan mij, dat ik iedereen om 5uur wakker maakte. In het half uurtje had ik mooi een dingo familie gezien, helaas geen zonsopgang icm bewolking. De foto van de dingo familie vond een ranger zo mooi dat zij mij gelijk vroeg om deze te hebben. Maar natuurlijk!

Het rijden op het strand was een hele beleving, los zand, beekjes, nat zand vanalles kwam er voorbij.
Gelukkig hadden we wat tijd ingehaald en lagen we nog een half uur achter op schema toen we bij de Indian Head aankwamen. Van bovenaf had je een mooi uitzicht. Weer de auto in en op naar de volgende stop. De andere auto had wat mechanische problemen en dus spraken we af elkaar bij een resort met tankstation te ontmoeten. Wij waren er helaas is de andere groep er nooit aangekomen. Wij werden bij de camping/accomodatie erop aangesproken dat wij niet konden vertrekken omdat we binnen de 4 uur rondom vloed zaten. Dus zat er niets anders op dan er 4 uur te gaan zitten wachten.

Om 16uur konden we eindelijk het strand weer op en hebben we een bezoek gebracht aan de Pinnacles en het Maheno Wreck. Terug in het kamp bleek de andere auto zich niet aan de regels te hebben gehouden en bleek dat de problemen half waren opgelost. Er zat een lek ergens in het koelsysteem van de auto en moesten ze dus nadat ze niet meer konden rijden er steeds water in gooien.

Na het eten te hebben klaar gemaakt en 1 wijntje te hebben gedronken met de zweedse dames, ging bij mij het licht uit. De wekker weer gezet voor de zonsopgang en heb heerlijk geslapen... ahum... harde ondergrond... geen luchtbed en 3 personen in een kleine tent..... slaap lekker!!!!!

De zonsopgang echter maakte alles weer goed. wat heerlijk om half 5 opstaan en dan zo de zon te zien opkomen. Terug bij de tenten iedereen wakker gemaakt en zijn we de boel gaan inpakken. Meneer de fransman ging weer rijden. Met meneer de engelsman als navigator. Het gevolg een gemiste afslag dus geen Lake Wabby voor ons.... helaas. De dames vonden het zo erg dat ik vriendelijk verzocht werd om voorin plaats te nemen want ik kon wel kaart lezen.

We zijn maar naar Lake McKenzie gereden en hebben daar de ochtend doorgebracht. Om 13uur zijn we vetrokken om de pont van 15uur te halen. Wij waren er sneller dan we gedacht hadden en de pont had een uur vertraging dus helaas moesten we 2 uur wachten.

Gelukkig is nu alles achter de rug. We zijn niet omgeslagen en er zijn geen gewonden gevallen. Soms dacht ik dat het helemaal mis zou gaan maar uiteindelijk is alles goed gekomen.

Het waren 3 zware maar mooie dagen maar voor mij hoeft het niet meer zo.

geniet van de foto's

morgen pak ik de bus naar Brisbane

groetjes